Sebil

Yazın sıcaklarında hayır sahipleri beleş şerbet dağıttırarak hayır yaparlardı. Çarşıda, mahallede, cami önlerinde, maşrabasınnı alan seerdirdi. Kimi tasnan kimi bardaktan bus kimi şerbeti içer ağzını sumsoonan silerken de Allah kabul etsin, atasına babasına rahmet olsun derlerdi.
Şerbetci bağırırdı:
-Sebiilulllaaaahhhh
Hasbetenillaaaahhh
Hasaaaan, Hösüüyn efendimizin ruhu şaadolaaa
Heyr saabinin heyri kabuulu makbuul olaaa.
Sebiilulllaahhh