Eskiden biz çocuklar arsındaki konuşmalar şöyle olurdu:
Ver lan güllelerimi,oynameeym. Mahallemin uşakları düzülün. Eşleşek,herkes eşini seçsin ağam. Şık Maamed sen yanıma gel. Harafa çimmeye gedek, ordan eyle bostan arasına marıl yimiye, bugün Cuma, avradlar bostan arasına küfte yoormıya gedikler. Elimize iki topak geçer zaar. Verirler, verirler. Yoosa ben isterim. Nakıp Ali’nin dehlizinden Tommiksin ciltini 120 kuruşa aldım. Artisli kenter cikleti çekiştik üç kart uttum. Dayımgilde coğrafya oyunu oynadık. Eşyaya “G” den ganne yazdım, artiste Greyd Gabro yazdım, isme Gavlak Abdo yazdım, culludular, kabul etmediler. Bizim evin üstbaşında bir bisikletci var. Bana eski bilye verecek. İki tene de kalıp taktası bulduk mu araba tamam Mööddün. Sen de kekiç,mık getirirsin. Akşama toplanak Gak Gak oynıyak. Anamın teştinin altındaki lastiği alkaçtım, çember çevirmeye kürttepenin yokuşundan aşağı bi saldım, zaptedemedim, lastik Bakkal Hösüüyn’ün dükkanının önündeki üzüm mahrasına çarptı,içe sine kötek yedim.Culluplu gülle oynadık. Benim on iki güllem oldu ooluç. De gel oynıyak mı?.Yook cızgıy şeyle cız.Deermemin başı tartarı oluk, mum tutmaz artık. Ya şimdi nasıl konuşuyor çocuklar ?
